Si supieras...
que aun dentro de mi alma
Conservo aquel cariño...
que tuve para ti
Quien sabe si supieras
Que nunca te he olvidado
Volviendo a tu pasado
Te acordaras de mi
Los amigos ya no vienen
Ni siquiera a visitarme
Nadie quiere consolarme
En mi afliccion
Desde el dia que te fuiste
Siento angustias en mi pecho,
Deci percanta: Que has hecho
De mi pobre corazon?
Al cotorro abandonado
Ya ni el sol de la mañana
Asoma por la ventana,
Como cuando estabas vos
Y aquel perrito... compañero
Que por tu ausencia... no comia
Al verme solo...el otro dia
Tambien me dejo
Y aquel perrito
Si supieras...
que aun dentro de mi alma
Conservo aquel cariño...
que tuve para ti
Quien sabe si supieras
Que nunca te he olvidado
Volviendo a tu pasado
Te acordaras de mi
“Si supieras
Desde el dia que te fuiste
Siento angustias en mi pecho,
Deci percanta: Que has hecho
De mi pobre corazon?
Al cotorro abandonado
Ya ni el sol de la mañana
Asoma por la ventana,
Como cuando estabas vos
Y aquel perrito... compañero
Que por tu ausencia... no comia
Al verme solo...el otro dia
Tambien me dejo
Recuerdo tu imagen alejándose
La tierra se hundía bajo mis pies
Fui cayéndome al vacío
Sin poderme agarrar a la vida
¿Cómo pude imaginarme
Que tenía algo que darte?
Y yo en mi madurez y tú
En tu plena juventud
Los años no perdonan
Sólo te ruego que me des
Una noche de amor
Sólo pido una noche más
Que me vuelvas a engañar
Te maldigo para que no puedas llorar
Que tu corazón se vuelva una piedra
Que tu alma pierda su alegría
A la vez que mi cuerpo envejece
Sólo te ruego que me des
Una noche de amor
Sólo pido una noche más
Que me vuelvas a engañar
Igual que en un escenario
Finges tu dolor barato
Tu drama no es necesario
Ya conozco ese teatro
Mintiendo que bien te queda el papel
Despues de todo parece
Que es tu forma de ser
Yo confiaba ciegamente
En la fiebre de tus besos
Mentiste serenamente
Y el telon cayo por eso
Teatro...
Lo tuyo es puro teatro
Falsedad bien ensayada
Estudiado simulacro
Fue tu mejor actuacion
Destrozar mi corazon
Y hoy que me lloras de veras
Recuerdo tu simulacro
Perdona que no te crea
Me parece que es teatro
Y acuerdate que segun tu punta
de vista yo soy la mala!
Ay!
Teatro...
Lo tuyo es puro teatro
Falsedad bien ensayada
Estudiado simulacro
Fue tu mejor actuacion
Destrozar mi corazon
Y hoy que me lloras de veras
Recuerdo tu simulacro
Perdona que no te crea
Me parece que es teatro
Perdona que no te crea
Lo tuyo es puro...
Teatrooooo.
Durme Durme
Mi alma donzea
Durme Durme
Sin ancia y dolor
Ke tus klavos
Ke tanto desea
Ver tu sueno
Mi linda dama
Hay dos anos
ke sufre mi alma
Por to mi joya
Mi linda dama
La Hija de Juan Simon
Cuando acabé mi condena
Viví muy solo y perdido
Ella se murió de pena y yo
Que la causa he sido
sé que murió siendo buena
Ella se murió de pena y yo
Que la causa he sido
sé que murió siendo buena
La enterraron por la tarde
A la hija de juan simón
Y era simón en el pueblo
Y era simón en el pueblo ay
El único enterrador
El mismo a su propia hija
Al cementerio llevó
Y el mismo cavó la fosa
Y el mismo cavó la fosa murmurando
una oración
Y como en una mano llevaba la pala
Y en el hombro el azadón
Los amigos le preguntan
Y todos le preguntaban ay
De donde vienes juan simón
Soy enterrador y vengo
Soy enterrador y vengo
Soy enterrador y vengo ay
De enterrar mi corazón
Dicen que por las noches
no más se le iba en puro llorar;
dicen que no comía,
no más se le iba en puro tomar.
Juran que el mismo cielo
se estremecía al oír su llanto,
cómo sufrió por ella,
y hasta en su muerte la fue llamando:
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
ay, ay, ay, ay, ay gemía,
Ay, ay, ay, ay, ay cantaba,
de pasión mortal moría.
Que una paloma triste
muy de mañana le va a cantar
a la casita sola
con sus puertitas de par en par;
juran que esa paloma
no es otra cosa más que su alma,
que todavía espera
A que regrese la desdichada.
Cucurrucucú paloma, cucurrucucú no llores.
Las piedras jamás, paloma,
¿qué van a saber de amores?
Cucurrucucú, cucurrucucú,
Cucurrucucú, cucurrucucú,
cucurrucucú, paloma, ya no le llores
ארץ שיושביה היא אוכלת
וזבת חלב ודבש ותכלת
לפעמים גם היא עצמה גוזלת
את כבשת הרש.
ארץ שמתקו לה רגביה
ומלוחים כבכי כל חופיה
שנתנו לה אוהביה
כל אשר יכלו לתת.
שב החצב לבן לפרוח
שם בדרך יחידי
והיסמין ישיב ניחוח
שדות הזמן שלה האבודים.
ארץ שמתקו לה רגביה
ומלוחים כבכי כל חופיה
שנתנו לה אוהביה
כל אשר יכלו לתת.
כל אביב שבים לה סביוניה
לכסות את כל קמטי פניה
רוח קיץ עצב אבניה
ילטף באור.
שב הסתיו עם כובד ענניה
לעטוף אפור את כל גניה
והחורף את שמורות עיניה
הבוכות יסגור.
שב החצב לבן לפרוח
שם בדרך יחידי
והיסמין ישיב ניחוח
שדות הזמן שלה האבודים
שב הסתיו עם כובד ענניה...