יוני אילת / אַ ציגיַינער ליבע

תקציר בעברית, כשהצועני אוהב:

כשהצועני עייף הוא נרדם על הקש בארווה. כשהצועני רעב- בדיוק נמצאת תרנגולת קטנה בסביבתו, כשהצועני צמא- הוא שותה כל נוזל, הטעם לא חשוב, כשלצועני חסר כסף- הוא כבר מוצא איזשהו טיפש שקל "לסדר". אך כשהצועני מוצא אהבה –הוא בוער כאש, שוכח את הטעם המר, הוא מוסר את כל ליבו, לשעה בלבד

ווען ס'איז דער ציגייַנער מיד,
שלאָפט ער אייַן און גיט אַ פאַל
אויפן קישן וואָס אין שטאַל.
ווען ס'וויל דער ציגייַנער שפּייַז,
פּונקט גיט אייַן זיך צו דער צייַט
אַ קלייַן הינדל גאָר נישט ווייַט.

און ס'טרעפט ס'האָט דער ציגייַנער ליב,
אַזש ער ברענט, איז פייַער פלאַם
און פאַרגעסט דעם שלעכטן טעם,
לייַגט אַרייַן דאָס גאַנצע האַרץ
אויף אַ שעה און דאָס איז אַלץ.

טאָמער דעם ציגייַנער דאַרשט
איז געטרונקען! נישט געפרעגט,
נישט געדאגהט צי עס שמעקט.
ווען ס'פעלט דעם ציגייַנער געלט,
אָט געפינט ער נאָך אַ העכט
אָפּצונאַרן גאָר ניט שלעכט.

און ס'טרעפט ס'האָט דער ציגייַנער ליב,
אַזש ער ברענט, איז פייַער פלאַם
און פאַרגעסט דעם שלעכטן טעם,
לייַגט אַרייַן דאָס גאַנצע האַרץ
אויף אַ שעה און דאָס איז אַלץ.

טאָמער דער ציגייַנער לאַכט
מוז אויך זייַן אייַנער וואָס ווייַנט
גליק און צער אַזוי פאַראייַנט.
ווען ס'איז דער ציגייַנער שטיל,
טראַכט ער ס'רעדן איז נישט ווערט,
אָדער גלאַט ער ליגט אין דר'ערד.
און ס'טרעפט ס'האָט דער ציגייַנער ליב,
אַזש ער ברענט, איז פייַער פלאַם
און פאַרגעסט דעם שלעכטן טעם,
לייַגט אַרייַן דאָס גאַנצע האַרץ
אויף אַ שעה און דאָס איז אַלץ.

תקציר בעברית, הכינור הנאמן:

אבי עזבני עוד לפני שנולדתי, האל היקר אסף אליו את אמי, נשארתי לבדי בעולם ולא יעזרו כאן קינה ובכי. עד אשר האהבה מצאה אותי וסחררה את ראשי: היא הייתה יפה כמו מלכה מן השמיים, עם עיניים שחורות וצמות ארוכות. אך האהבה הצוענית בוערת ומסתיימת במהירות. מכולם – נשארת לי רק אתה, כינורי, כדי לספר לאנשים על מסכת חיי ולהשיג לי יין אדום עד שאשכח את צערי. ספר להם- חיי הם רק טעות. זהו זה! זהו זמן להסתלק.

מיין טאַטעשי האָט מיך פֿארלאָזט נאָך איידער כ'בין געבוירן
מיין מאַמען האָט דער גוטער גאָט אויך ליב געהאַט אליין
ער האָט זי ביי מיר צוגענומען, מער זי נישט געזען
געלאָזט מיך אויף דער וועלט אליין

ס'האָט מיר נישט געהאָלפן דאָ קיין קלאָג און קיין געוויין
געבליבן אויף דער וועלט אליין

אליין בין איך געוועזן, ביז די ליבע האָט מיך געפינען
די ליבע האָט פון זינען מיך אַראָפגעפירט פון גליק
און שיין איז זי געוועזן ווי קענוגן פון סטעפ
מיט שווארצע אויגן, לאַנגע שווארצע צעפ

נאָר ציגיינערישע ליבע ברענט און נעמט א גיכן עק
און זי איז אויך פון מיר אוועק

פון אַלעמען ביסטו מיר נאָר מיין פידעלע געבליבן
דערצייל פַאר מענטשן ווי איך האָב פאַרשפילט מיין גאַנצע וועלט
און געט מיר טרינקען רויטן וויין ביז שיכור איך וועל זיין
פאַרגעסן פון מיין צער און פיין

דערצייל זיי אז מיין לעבן איז א טעות נאר גווען
פינאלע!... ס'איז שוין צייט צו גיין!